Categorie archieven: Fysiotherapie

Vaker bloggen!

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het is alweer veel te lang geleden dat ik op deze site iets geschreven heb 🙁

Maar goed, hoe gaat het met mij? Op zich wel redelijk. Van de MS heb ik weinig last, op vermoeidheid na dan. Waar ik wel last van heb is mijn linkerarm.

Daar heb ik eigenlijk al 8 maanden last van. Na een aantal keer naar de dokter te zijn geweest én verschillende pijnstillers te hebben gekregen én fysiotherapie te hebben gehad –wat niet heeft geholpen– uiteindelijk nóg een keer naar de huisarts gegaan en werd ik doorverwezen om een echo te laten maken.

De echo toonde erge kalk – ontstoken pees– in mijn schouder aan 🙁 de huisarts stelde een Barbotage voor. De behandeling heb ik 1,5 week geleden gehad. Veel verschil merk ik nog niet, maar goed misschien komt dat nog…

Foto: Gezondheid.be

Pijn

Geplaatst op door
Beantwoorden

pees1 (1)

Gister moest ik weer naar de fysio. Huh fysio? Ja fysio. Ik zal het uitleggen…

In januari kreeg ik last van mijn linkervoet. Aan de bovenkant. In eerste instantie dacht ik nog, oh ik zal wel TE hard mijn best hebben gedaan op de sportschool. Helaas bleef de pijn en ben ik na een maand naar de huisarts gegaan. Daar trof ik een vervanger. Hij keek naar mijn voet, voelde eraan en drukte op een plek op mijn voet #AUW als hij nog een keer op die plek zou drukken dan zou ik hem serieus een klap geven! Hij vertelde mij, dat hij dacht aan Artrose?!

Toen zei ik tegen hem dat ik dacht dat dat alleen voorkwam bij mensen van +/- 80 jaar. Nee dat was niet zo. Hij gaf me zelfs een website adres door, daar kon ik er meer over lezen?! Een arts die mij een website adres geeft heb ik echt nog nooit meegemaakt… Ook kreeg ik Naproxen mee.

Nadat de pillen op waren was de pijn niet weg 🙁 en ben ik weer naar de huisarts gegaan. Toen had ik mijn eigen huisarts en ook zij voelde aan mijn voet. De huisarts dacht niet aan artrose maar aan een peesontsteking?! Ik moest bloed laten prikken en foto`s laten maken. De uitslag daarvan was….

Niets te zien, niets aan de hand. Nee gek hé ik had ook geen last van mijn hand! #flauw  😉 Ook heeft mijn huisarts contact opgenomen met mijn neuroloog. Mijn neuroloog zei: Dat het nooit door mijn medicijnen zou kunnen komen…Iedere maand als ik naar de VU ga, voor mijn medicijnen vragen ze vooraf; Heb je nog ergens last van? Toen vertelde ik het weer (ik had er al eens eerder melding over gemaakt!) Nou dan moest ik toch maar even een telefonische afspraak maken met mijn neuroloog.

23 april heb ik een telefonische afspraak.

Uiteindelijk met de huisarts besproken dat we nog een keer fysio zouden proberen. De fysio raakte mijn voet ook weer aan op de plek en ging verder met irriteren op mijn been. Uiteindelijk raakte ze een plek aan halverwege mijn been. De tranen sprongen in mijn ogen en het scheelde niet veel of ik had zitten janken 🙁

Ze heeft mijn been ingetapet en gister was de derde keer dat het ingetapet is. Ik kon nu zelfs mijn eigen kleur (rolletje tape moest ik wel kopen?!) uitzoeken. Dat werd roze  #staatgoedbijmijnsportschoenen 😀

tape1

tape2

Om eerlijk te zijn heb ik nog niet echt het idee dat het helpt. De pijn is niet minder. Het enige wat ik merk is; dat ik liever niet meer zonder tape loop. Ik heb dan echt het gevoel dat de stevigheid dan weg is. Mede daardoor draag ik nu al 3 weken mijn sportschoenen.

Normaal ga ik zo goed als elke dag fietsen naar Wijk aan Zee (12 km). Nu ga ik dat een week niet doen, gewoon om te kijken of het er misschien mee te maken heeft…

Fijn weekend

Verdriet…

Geplaatst op door
8

200px-Verdrietig_huilen

Gister had ik fysiotherapie. Na de therapie stond ik nog even met de therapeute te praten en toen gaf ik al aan dat ik niet verder wilde praten omdat ik anders zou gaan huilen 🙁 nou je raad het al….Ik moest even met haar mee naar een kamertje apart. Ja en toen kwamen de tranen. De therapeute had een vraag gesteld (ik weet niet eens meer welke vraag) maar die vraag kwam wel binnen 🙁

Na even gepraat te hebben, vertelde ik aan haar dat sinds ik MS heb ik een aantal vriendinnen en vrienden ben kwijt geraakt. Ja, en dat ik me vaak alleen voel. Tuurlijk, ik doe vrijwilligerswerk bij een oudere dame (1 keer in de 2 weken) en ik doe vrijwilligerswerk voor MSweb dit doe ik op mijn eigen tempo en zit niet aan een tijdslimiet vast. Ik ben blij met het vrijwilligerswerk. En ik heb het gevoel dat ik toch nog met 1 teen in de maatschappij sta.

Als ik aan iemand vertel dat ik het op mijn manier druk heb gehad (voor MSweb) dan krijg ik als reactie: Nou, je kan net zo goed werken! Dat doet pijn 🙁

Mijn bovenbuurvrouw (van 70 jaar) wil het liefst dat ik iedere dag koffie kom drinken, dat snap ik want zij is ook eenzaam. Maar ik ben verdorie 40 (ik voel me nog altijd 28 😉 ) het kan toch niet de bedoeling zijn dat mijn leven op deze manier verder gaat….

Nu ik dit zo opschrijf wordt ik weer verdrietig. Ik ben positief en eerlijk ingesteld maar wie weet schrik ik daar mensen mee af? Als mensen aan mij vragen hoe het gaat dan zeg ik eerlijk hoe het gaat. Dat is toch ook de bedoeling, dat je eerlijk bent?!

Moet ik dan altijd maar zeggen dat het goed gaat? Ondanks dat het misschien wel kl*te gaat? Mensen willen natuurlijk horen dat het goed gaat, maar als dat nou een keer niet zo is? Dan moet ik “liegen” en dat doe ik niet!