Bron: MSweb

De diagnose is: MS

Gemiddeld komt een arts niet zo vaak een mens met MS tegen. Het is bovendien geen leuke boodschap, iemand vertellen dat hij of zij MS heeft. Sommige artsen stellen het vertellen daarom het liefst zo lang mogelijk uit. “Misschien is het maar een griepje; laten we het nog maar even aanzien.”

De diagnose is ook moeilijk, want de klachten en verschijnselen kunnen per persoon veel verschillen. MS begint bijvoorbeeld vaak met een oogzenuwontsteking. Maar lang niet iedereen met een oogzenuwontsteking krijgt later MS. Wel zijn er tegenwoordig hulponderzoeken om de diagnose te vereenvoudigen, zoals magnetic resonance imaging (MRI) en onderzoek van het ruggenmergvocht.

Ook hele simpele zaken kunnen een aanwijzing zijn voor de diagnose. Soms is de eerste klacht bij MS het optreden van prikkelingen in de hand. Maar dit kan ook het gevolg zijn van een andere aandoening, zoals een beklemde zenuw in de pols. Er zijn dus allerlei verschijnselen die op MS kunnen wijzen. Maar dergelijke verschijnselen kunnen ook op andere ziekten wijzen. Om aan te tonen dat er inderdaad sprake is van MS hanteert de arts de volgende regels:

Wanneer diagnose MS?

• Aan de hand van klachten en afwijkingen of als op een MRI minstens twee afwijkende plekken (laesies) op specifieke locaties in de hersenen en/of het ruggenmerg aangetoond worden;
• De ziekte gepaard gaat met minstens twee terugvallen (relapsen, Schübe) en verbeteringen (remissies). Bij die mensen waarbij geen relapsen en remissies optreden moet een jaar lang een geleidelijke verslechtering merkbaar zijn;
• Er mogen geen andere ziekten zijn die de klachten beter kunnen verklaren dan MS.

Is aan bovenstaande voorwaarden voldaan, dan is de diagnose ‘zekere MS’. Wordt aan een deel van de voorwaarden (nog) niet voldaan, dan is de diagnose ‘mogelijk MS’.
Bovenstaande criteria zijn in 2005 door een internationale groep neurologen vastgesteld en in 2010 nog iets verder verduidelijkt.