Als ik `s avonds naar bed ga, dan kan ik vaak moeilijk in slaap komen.

En als ik tussen de fase slapen en wakker zijn in zit dan heb ik geregeld het gevoel dat ik stik.

Overigens slaap ik niet op mijn rug, maar op mijn zij.

 De eerste keer dat dit gebeurde was 19 maart 2011 en toen was ik bang dat ik dood zou gaan.

Ik voelde me letterlijk “wegzakken” en daar schrok ik zo erg van dat ik met hartkloppingen wakker werd. Dit heb ik dezelfde nacht nog 3x gehad.

Het is niet het geval, dat als je in slaap valt, je schrikt, omdat je valt. Dat heeft iedereen wel eens. Ik snurk niet maar schrik me wel rot. Het is alsof ik geen ademhaal.Ik ben gewoon bang om te gaan slapen, te bang dat het weer gebeurt.

Overdag val ik overigens niet in slaap, maar ik durf overdag niet een uurtje naar bed te gaan, want mijn lief is er dan niet en ik ben veelste bang dat het weer gebeurt. en `s avonds drink ik geen koffie, maar groene thee. Of caffeine vrije koffie.
En af en toe een glaasje alcohol in het weekend.

Gisteravond heeft de neuroloog mij gebeld en hij zou vandaag contact met zijn collega neurologen opnemen en dit bespreken. Vandaag of morgen wordt ik terug gebeld en misschien moet ik een tijdje stoppen met de pillen, dan kunnen we zien of het misschien daar door komt.

De pillen (Fingolimod) zijn nieuw en ik doe mee aan het “laatste” studieonderzoek, dus het kan zijn dat dit een nieuwe bijwerking is.