In december ben ik bij de revalidatiearts geweest en hij adviseerde om te gaan beginnen met Fysiotherapie, Ergotherapie en Maatschappelijk werk. Bij de fysio ben ik ondertussen in een *Loop en balans* groep ingedeeld en bij de ergo zijn we lijsten aan het maken over hoe ik nou m`n energie moet verdelen, omdat ik zo ontzettend veel last heb van de MS moeheid 🙁

Bij Mw (maatschappelijk werk) zijn we bezig om van mijn ontzettende prikangst “af te komen” en om (na bijna 5 jaar) de diagnose een plekje te geven. Ik ben er achter gekomen dat dat nog niet het geval is. Ik doe altijd wel “stoer” maar diep van binnen ben ik eigenlijk alleen maar verdrietig.

Ik kan het nog steeds niet begrijpen dat MIJ dit is overkomen. Ik stel mezelf dan ook vaak de vraag: Ik had toch een leuk leven? Een leuke baan en waarom moet mij dit dan juist overkomen?

Ik wil niet elke week een spuit in mijn been! Ik wil gewoon mijn oude leven weer terug, maar ik weet ook, dat dit niet meer gaat.

Volgende week vrijdag (11 februari) is het precies 5 jaar geleden dat ik mijn eerste Schub kreeg (zie mijn verhaal ) en ik moet zeggen dat, als ik terug denk aan 5 jaar geleden dit allemaal best heel emotioneel voor me is.